Invasion italiana d'Albania

Un article de Wikipédia, l'enciclopèdia liura.
Invasion italiana d'Albania
Description de cette image, également commentée ci-après
Tropas italianas en Albania, abril de 1939.
Informacions generalas
Data del 7 al
Lieu Albania
Eissida Victoire italiana ; Albania ven un protectorat italian
Belligerants
Drapeau de l'Italie Reialme d'Itàlia Reialme albanés
Comandants
Benito Mussolini Zog Ier
Fòrças en preséncia
100 000 òmes 20 000 òmes
Pèrdas
mai de 700 mòrts
184 nafrats (97 a la batalha de Durrës e 87 pendent la presa de Tirana)		 mai de 1000 mòrts
Nombre desconegut de nafrats e desapareguts

Segonda Guèrra Mondiala

Batalhas

modificar Consultez la documentation du modèle

L'invasion italiana d'Albania es una campanha militara menada del 7 al pel reialme d'Itàlia contra lo Reialme albanés, dins l'encastre de la politica expansionista de Benito Mussolini. Vista la desproporcion de las fòrças, Albania es lèu vencuda, lo rei Zog Ier es obligat a l'exili .

Las fonts segondàrias considèran generalament Albania coma una colonia italiana après 1939, quitament a partir de 1928, quand Albania venguèt un Estat satellit d'Itàlia. Juridicament, èra pas pasmens pas una colonia, mas un protectorat, puèi, de 1939 a 1943, una union personala entre los reialmes d'Itàlia e d'Albania jol sceptre del rei d'Itàlia : Victor-Emanuèl III.

Fòrças engatjadas dins l'operacion[modificar | modificar lo còdi]

L'Armada albanesa en abril de 1939[modificar | modificar lo còdi]

Article connèx : Fòrças armadas albanesas.

En tot, l'armada de tèrra (Ushtria Kombëtare en albanés) compren 780 oficièrs e 13 000 sosoficièrs e soldats armats de 240 mitralhairas, 10 700 fusilhs e 1 104 revòlvers e pistolets.

Se compausa coma seguís :

  • Garda reiala - Gardèt Mbretnou : dempuèi 1936, s'organiza a l'entorn d'un estat major, d'una companhiá de « Ceremonia », d'un esquadron de cavalariá, d'un batalhon d'infantariá, d'una fanfara e d'una batariá d'artilhariá amassant 152 canonièrs ;
  • 6 batalhons de garda-frontièras reials ;
  • 12 batalhons d'infantariá e 2 esquadrons d'infantariá motorizada.

A aquelas unitats s'ajustan qualques unitats de gendarmariá, una fòrça de polícia e una modèsta marina de guèrra.

Còs expedicionari italian[modificar | modificar lo còdi]

Lo còs expedicionari italian es compausada de tres còsses d'armada regropats per l'invasion del país. Aqueles còsses d'armada devon èsser desplegats en tres jorns.

Lo 1er grop d'invasion, engatjat lo dins las operacions de desbarcament en vista d'establir un cap de pont, es dividit en tres colomnas :

Lo 2e grop, desbarcat l'8 , regropa essencialament l'estat major e dels regiments d'artilhariá :

  • Estat major e IIe Batalhon del 47e Regiment d'Infantariá
  • 9e Batalhon de mitralhaires ;
  • Esquadrons del 6e Regiment de Lancièrs Aosta e del 4e Regiment de Cavalariá Genova ;
  • 15e e 17e Batariás d'artilhariá pesuga

Lo 3e Groupe, desbarcat lo , es destinat a l'ocupacion del país.

Lo contèxt[modificar | modificar lo còdi]

Perque permet de tenir l'autra riba del destrech d'Otrant, Albania es estrategicament importanta per Itàlia. Lo pòrt de Vlora / Vlorë e l'illa de Saseno / Sazan (situats a la dintrada de la baia de Vlorë), possedisson un interès considerable als uèlhs dels militars italians, permetent a Itàlia de verrolhar la mar Adriatica[1]. En mai, Albania es, per Itàlia, un cap de pont dins los Balcans[1].

Abans la Primièra Guèrra Mondiala, Itàlia e Àustria-Ongria joguèron un ròtle determinant dins la creacion d'un Estat albanés independent, empachant Serbia d'accedir a l'Adriatica. Puèi, pendent l'aviada del conflicte, los italians sasiguèron l'escasença d'ocupar la mitat sud del territòri albanés[2], per tal d'evitar qu'el non siá envasit pels grècs o los Austro-ongreses, confòrmament al Pacte de Londres. Aquela capitada foguèt de corta durada : lo prenguèt fin un ultimatum que mai o mens 3 000 paramilitars albaneses avián fixat als 20 000 soldats italians presents a l'entorn de Vlora, exigissent lo retirament italian del sud d'Albania. A causa de l'oposicion de las poténcias aliadas (sustot lo president american Woodrow Wilson), d'aquela resisténcia albanesa e de problèmas interiors en Itàlia[2], lo president del conselh italian Giovanni Giolitti retirèt sas tropas en 1920 après la fin dels combats lo [3].

Quand Mussolini prenguèt lo poder en Itàlia en 1922, los italians se virèron tornarmai amb interès cap a Albania[2]. Roma comencèt alara a investir dins l'economia albanesa en 1925. Lo governament albanés concediguèt a d'entrepresas italianas sas ressorsas mineralas. Atal, en seguida dels tractats de pases de 1919 e 1920 puèi de presa del poder pels fascistas en Itàlia, lo reialme d'Itàlia pren lo contraròtle de l'illa de Saseno / Sazan, puèi en 1923 ocupa temporàriament l'illa grèca de Corfó[4].

Itàlia e Albania signan, dins la capitala albanesa (en 1926, puèi en 1927), d'acòrdis consacrant una aliança defensiva. En mai, lo governament albanés benefícia de prèstes de las bancas italianas per tal de modernizar son economia, l'armada albanesa es formada e ensenhada per de militars italians, e las implantacions de colonias de poblament italianas son encoratjadas[5].

Malgrat aquela fòrta preséncia italiana, lo rei Zog refusa tornarmai de cedir a la pression de Roma[6] en refusant de renovelar en 1931 los tractats signats en 1926-1927. Albania signa quitament d'acòrdis comercials amb lo reialme d'Iogoslavia e Grècia en 1934, amb grand perilh pels italians, puèi que Mussolini esita pas a ensajar d'intimidar los albaneses en enviant la Regia marinèt blocar lors pòrts.

En 1938 lo Tresen Reich annèxa Àustria, e Itàlia cerca de reauçar son prestigi de segond membre de l'Ais . Coma l'a notat Ciano, alara ministre italian dels Afars estrangièrs, l'aliança alemanda jòga pas qu'al benefici del Reich ; Itàlia tempta d'aquí enlà de menar ela tanben una expansion europèa que Mussolini e sos pròches pensavan comparable a l'Anschluss [7],[8]. Ciano justifica al près del Duce lo plan d'annexion d'Albania en pretendent que lo país, ric en matèrias primièras e per son agricultura, ajudariá a emplenar l'objectiu italian d'autarquia [9]. Considèra tanben, per facilitar la presa de contraròtle del país, de suprimir lo rei e de fomentar de trebols dins diferentas regions per far intervenir l'armada italiana[10]. Una temptativa aparenta d'empoisonament del coble reial es atribuïda a Giovanni Giro, un italian que temptava de desvolopar una organizacion de joventut albanesa a l'imatge de l'Opera Nazionale Balilla fascista[11]. Lo rei Zog ordena alara lo desrocament dels gropaments fascistas e pròs-italians[12].

La naissença prevista en d'un eretièr al tròne albanés menaça las ambicions italianas. Hitler avent envasit Checoslovaquia sens n'avisar de per abans Mussolini (en març de 1939), lo dictator italian decidís de procedir a l'annexion d'Albania del meteis biais[13]. Pasmens, lo rei Victor-Emanuèl III critiquèt obèrtament lo plan del Duce perque constituïssent, segon el, un risc inutil. Roma, pasmens, envia un ultimatum a Tirana lo , exigissent entre autres que los albaneses accèpten la preséncia de tropas italianas per la defensa exteriora tanben malgrat que pel manten de l'òrdre[14]. Après una setmana de patetariás, los italians considèran l'abséncia de responsa albanesa coma un refús[15]. Pasmens, de las negociacions s'engatjan, daissant Zog esperar lo manten d'una forma de sobeiranetat[16], fins a un darrièr ultimatum enviat per Itàlia lo . Aquel meteis jorn, de batèls italians venon cercar lors ciutadans e dels albaneses joves manifèstan a Tirana per obtenir d'armas per resistir als italians, çò que lo rei refusa[17].

Las operacions[modificar | modificar lo còdi]

Article connèx : Istòria militara d'Itàlia pendent la Segonda Guèrra Mondiala.

Preparacion[modificar | modificar lo còdi]

Lo país reduch a un estatut de protectorat de fach d'Itàlia, Ciano fa estudiar a partir de la prima 1938 las diferentas modalitats d'annexion d'Albania al reialme d'Itàlia, fixant lor execucion al pus tard a la prima de l'annada seguenta[7].

Operacions militaras[modificar | modificar lo còdi]

Aquela seccion cita pas pro sas fonts (agost de 2020). 
Per lo melhorar, ajustatz de referéncias de qualitat e verificablas (coma far ?) o lo modèl {{Referéncia necessari}} suls passatges necessitant una font.
Article detalhat : Batalha de Durrës.
Tropas italianas dins Durrës, abril de 1939.

Lo , sus òrdre de Mussolini, l'armada italiana envasiguèt lo reialme d'Albania . Un còs expedicionari dirigit pel general Alfredo Guzzoni e fòrt de 100 000[réf. necessari] òmes e 94 carris, transportat per 18 cargos protegits per una flòta comprenent 2 cuirassats, 7 crosaires, 13 destroièrs e 14 torpilhaires, e devesit en 3 grops d'assaut principals, foguèt desbarcat entre lo 7 e lo dins mantun pòrt albanés.

Soldats italians dins una localitat albanesa, abril de 1939.

De cap a un tal desplegament de mejans umans e materials, la pichona armada albanesa, dont los efectius, policièrs e gendarmas compreses, atenhián pas los 20 000 òmes, pòt pas resistir. Lo sol cas conegut d'oposicion armada foguèt lo de mantuna centena de gendarmas e marins del pòrt de Durrës, dins la zòna principala de desbarcament, que non solament tenguèron mai de trenta sièis oras los soldats italians en malescaduda, mas regetèron lor primièra temptativa de desbarcament ne fòrça ; aquestes deguèron pas lor capitada finala qu'a l'intervencion d'automitralhairas contra los quals los albaneses se podián pas defendre. Atal, après aver mes fòra de combat mantuna centena d'italians, los gendarmas e los marins albaneses cessèron lo combat.

Lo , los paracasudistas italians sautan sus la capitala, Tirana, e prenon la vila après qualques combats esporadics amb l'armada albanesa. Las pèrdas italianas s'auçan a 12 tuats e 87 nafrats[I 1].

Consequéncias[modificar | modificar lo còdi]

Annexion[modificar | modificar lo còdi]

Lo reialme lèu conquistat, un governament novèl, premut una amassada constituenta convocada pels italians, es constituït lo jos l'autoritat de Shefqer Vërlaci, president del Conselh toston despossedit dels domenis regalians de la guèrra e de la diplomacia, plaçats dins las mans d'un resident general italian, vertadièr mèstre del país[7].

Dins lo meteis temps, un Partit fascista s'installa dins lo país : lo Partit fascista albanés que dispausa de meteissas prerogativas qu'en Itàlia. Enfin lo , la corona d'Albania es solennellement ofèrta a Victor-Emanuèl III[4].

Lo reialme, reorganizat dins l'encastre d'una union personala amb lo reialme d'Itàlia, es utilizat per justificar de pretensions sus las províncias iogoslavas pobladas d'albaneses[18], sustot las regions de Kosova e d'Ohrid [N 1],[19].

Reaccions internacionalas[modificar | modificar lo còdi]

Abans la quita fin de l'invasion, las reaccions internacionalas se manifèstan per exprimir l'assentiment o lo malcontentament davant l'annexion italiana.

Pauc d'Estats (Bulgaria, Grècia, Turquia, Union Sovietica, Iogoslavia) condemnan l'annexion ; los futurs Aliats exprimisson lor desaprovacion mentre que lo Tresen Reich, Ongria e Espanha felicitan lo Duce per son accion que, çò declaran, serà benfasenta per Albania[20].

L'8 , Piu XII, pendent l'omelia de Pascas, condemna pas l'invasion, mas crida al respècte dels bens e de las personas[21].

Nòtas e referéncias[modificar | modificar lo còdi]

Nòtas[modificar | modificar lo còdi]

  1. ↑ Las revindicacions italianas sus Ohrid causan una rivalitat territoriala amb los bulgars.

Ligams internet[modificar | modificar lo còdi]

  1. ↑ (it) « l'occupazione albania 1939 », sus libero.it (consultat lo ).

Referéncias[modificar | modificar lo còdi]

  1. ↑ a e b Fischer 1999, p. 5.
  2. ↑ a b e c Fischer 1999, p. 6.
  3. ↑ Tasca 1938, p. 102.
  4. ↑ a e b Aglan e Frank 2015, p. 454.
  5. ↑ Owens Pearson, (en) Albania in the twentieth century: a history, volum 3, I.B.Tauris publ., Londres 2004, (ISBN 1-84511-013-7).
  6. ↑ Fischer 1999, p. 7.
  7. ↑ a b e c Aglan e Frank 2015, p. 104.
  8. ↑ Fischer 1999, p. 9.
  9. ↑ Fischer 1999, p. 10.
  10. ↑ Fischer 1999, p. 12.
  11. ↑ Fischer 1999, p. 13.
  12. ↑ Fischer 1999, p. 14.
  13. ↑ Fischer 1999, p. 16.
  14. ↑ Fischer 1999, p. 17.
  15. ↑ Fischer 1999, p. 18.
  16. ↑ Fischer 1999, p. 19-20.
  17. ↑ Fischer 1999, p. 21.
  18. ↑ Aglan e Frank 2015, p. 478.
  19. ↑ Aglan e Frank 2015, p. 474.
  20. ↑ Aglan e Frank 2015, p. 104, 628.
  21. ↑ Lacroix-Riz 1996, p. 378.

Veire tanben[modificar | modificar lo còdi]

Bibliografia[modificar | modificar lo còdi]

Articles connèxes[modificar | modificar lo còdi]

Ligams extèrns[modificar | modificar lo còdi]

Aquela seccion es voida, insufisentament detalhada o incomplèta. Vòstra ajuda es la benvenguda ! Coma far ?
v · m
Diplomacia de las poténcias grandas (1919-1939)
Grandas poténcias
Tractats e acòrdis
Tendéncias
Eveniments
Guèrras
Aquel document proven de « https://fr.wikipedia.org/w/index.php?title=invasion_italienne_de_l%27Albania&oldid=213808790 ».